Saturday, November 25, 2006

ya bir gun gidersen hayallerime; sakin geri donme, olur mu?



...yok oluslara inat her gecen gun seni bir baska arar oldum gecmis kalintilarimda. dusununce ne kadar cok sey yasanila gelmis okadar yanlizlik dolu gunlere inat, senden uzaktayken bile.

Neydin;

peki, nasil bir yakaristin ki o denli isledin icime, bir an bile sensizligi kabul edemeyen benle, seni alip gitmek vardi yine sesiz diyarlara, sonrasi zaten malum, sen, nefes alislar, yokoluslar ve gel gitlerele dolu sahiplenmeler seni umarsizca.Bir gun yine geri getirmeye dair hep yeni umutlarimi biriktiriyorum senleyken, umuduma her ekledigim damla damla sende, kah seni tekrar tekrar yasiyorum kah yakinlasiyorum belkide sonu istenmeyecek bir baslangica. Sen gelmistin ve duygularin var di, bense hep seni bekliyormuscasina yine gozlerimde ki pariltiyla bize dair hayallerin en disa vuraniyla gercek cumleler kurmaya calisiyorum. Biliyorum ki her zaman oyle olmustur; ya mecnun olursun dusersin yollara ya da hayirsiz sevgili, ya zuleyha olur ulasamazsin sevdigine ya da;
yuregi atesten daha acimasiz huysuz sevgili!

Sen hep gel olur mu?

...gel ki senden sonra kurubilecegim sadec hayallerim kalmasin bende, kurabildigim gercek cumleleri de haykirabileyim sana! Yeniden nefes alalim ilk defa aliyormuscasina...

Saturday, November 18, 2006

Some of me some of you!

I want somebody to share
Share the rest of my life
Share my innermost thoughts
Know my intimate details
Someone who'll stand by my side
And give me support
And in return
She'll get my support
She will listen to me
When I want to speak
About the world we live in
And life in general
Though my views may be wrong
They may even be perverted
She will hear me out
And won't easily be converted
To my way of thinking
In fact she'll often disagree
But at the end of it all
She will understand me

18/11/06

Sunday, November 05, 2006

Griplikler & Unutkanliklar ve biz....

Dun hic bir zaman yarini beklemek kadar yakin olmadi hicbirimize, cunku unutkanliklar boy gosterir oldu istemesekte, ama garip ve beklentilere odaklanmisken nasil olunurda unutabilir dunu, kendisini, dunku kendisini?

Duygularimiz da tipki boyle olsa gerek, arzulamak dunde biraktiklarini, ve ele gecince birakivermek sanki hic olmamislar gibi. Ama daha ilginci insanlar da unutkanliklar ve dune karsi vurdun duymazliklar. Dun vardi ve sen bir hictin belki, bu gun varsin degisen yine pek bir sey yok aslinda ama sende degisiklikler varmiscasina, kucuk daglari sen yaratmiscasina kasilir olmussun anlamsizca. Evet sana sesleniyorum, kendine hic bakmayali oldu mu hayli zaman? Dusundun mu nerdesin ve neyle mesgulsun? Duygularinla birlikte bu uyusmazliklarin bas kahramanisin sen aslinda;

ve aslinda bu bir gercek ve senin hic te bu gercegi kabul edecege benzemiyorsun...


"sen yasarken umarsiz sana dair bende kalanlar"



-> devam edecek...